KIYLÜKAL – KÎLÜKAL [l ince] i (Ar. ķĩle > ķĩl “denildi” ve ķãle > ķãl “dedi” ile ķĩl ü ķãl) Dedikodu, boş söz: Bilmişim dünyâ hâlini terk ettim kıylükālini Baş açık ayak yalını çağırayım Mevlâm seni (Yunus Emre). Aşk imiş her ne var âlemde İlm bir kıylükāl imiş ancak (Fuzûli). Erenler elinden dolu içildi Ol […]DEVAMI

Yunus Emre’nin en sevdiğim şiirlerinden birisi. Yazan: Yunus Emre İlim ilim bilmektir İlim kendin bilmektir Sen kendini bilmezsin Ya nice okumaktır Okumaktan murat ne Kişi Hak’kı bilmektir Çün okudun bilmezsin Ha bir kuru emektir Okudum bildim deme Çok taat kıldım deme Eğer Hak bilmez isen Abes yere yelmektir Dört kitabın ma’nisi Bellidir bir elifte Sen […]DEVAMI

HÜMÂ (Fars. humāy > humā) Kafdağı’nda ve dâimi karlar bölgesinde yaşadığı kabul edilen, boz renkli, kanatları zümrüt yeşili, gölgesinin bir kimsenin üzerine düşmesi o kimsenin başına devlet kuşu konacağına alâmet sayılan, çok büyük, yırtıcı, efsânevî kuş: Devlet erdi andan bana hâcet değil hümâ kuşu (Yunus Emre). Ol şeh-i hüsnün gözü üzre bakanlar kaşına / Sâye-i […]DEVAMI