UCUN UCUN birl. zf. (uç‘tan hâli ekinin kalıplaşmasıyle uç+u+n) E. T. Türk. ve halk ağzı. Azar azar, yavaş yavaş, parça parça: Bocumuzu ucun ucun veririz (Derleme Söz.). Flibe’den her dönüşünde adım adım, ucun ucun bizden çıkan Balkanlar’ı geçip ana vatan hudûduna girerken nöbet tutan askerlere sarılıyor, eğilip toprağı öpüyordu (Samiha Ayverdi). Ucun ucun kemirildi bil, […]DEVAMI

CÜMLE i. (Ar. cumle) dilb. Bir eylem, düşünce ve duyguyu bir hüküm hâlinde anlatan ve içinde çekimli bir fiil veya sonuna cevher fiil getirilmiş bir isim bulunan kelime dizisi, tümce: Yanıma gel.” “Dün onunla çarşıda karşılaştık.” “Bugün hava çok soğuk.” “Siz öğrenci misiniz?” gibi: Kadın bir görüşte zevkimi okşamış, bir cümlesiyle merâkımı çekmişti (Refik H. […]DEVAMI