Yazan: Yahya Kemal Beyatlı

İftardan önce gittim atik-valde semtine
Kaç defa geçtiğim bu sokaklar bugün yine

Sessizdiler. fakat ramazan maneviyyeti
Bir tatlı intizara çevirmiş sukuneti;

Semtin oruçlu halkı, süzülmüş benizliler,
Sessizce çarşıdan dönüyorlar birer birer.

Bakkalda bekleşen fıkara kızcağızları
Az çok yakından sezdiriyor top ve iftarı

Meydanda kimse kalmadı artık bütün bütün;
Bir top gürültüsüyle bu sahilde bitti gün

Top gürleyip oruç bozulan lahzadan beri
Bir nurlu neş’e kapladı kerpiçten evleri.

Ya rab nasıl ferahlı bu alem, nasıl temiz!
Tenha sokakta kaldım oruçsuz ve neşesiz

Yurdun bu iftarından uzakta kalmanın gamı
Hadsiz yaşattı ruhuma bir gurbet akşamı.

Bir tek düşünce oldu teselli bu derdime;
Az çok ferahladım dedim kendi kendime:

Onlardan ayrılış bana her an üzüntüdür;
Madem ki böyle duygularım kaldı, çok şükür.