Devlet ana ve Sufi çocuk
Malum bizim ufaklık bir kaç hafta içinde 2 yaşına girecek. Haliyle 2 yaş sendromunun (terrible 2) ayak sesleri gümbür gümbür geliyor.
Masadaki nohut tanesinden odasındaki sineğe kadar her şey için ‘menimm’ diye nidalar atıyor. ‘Men yapacağım’, ‘menim istediğim olacak’, ‘giyinmeyeceğim’, ‘yemeyeceğim’… Liste uzayıp gider. Bazen gözyaşı sel olup akıyor. Çığlıklar kopuyor.
İtiraf edeyim. Bazen dünya kadar işimin arasında, o ağlama seslerinden, itirazlardan bunalıp, tepemin tası atıyor. ‘Ne demek giyinmeyeceğim’ deyip, büyüklüğümü, cüssemi, gücümü, sesimin yüksekliğini kullanıp, kolundan tuttuğum gibi gömleği, pantalonu geçiriyorum. Burnunu sıkıp boğazından şurubu akıtıyorum.
Bazen durup düşünüyorum.
Minik kuzum devler ülkesinde var olma çabası veriyor. Benim onun iyiliği için düşünüp, direttiğim şeylere isyan ediyor. Oysa ona kulak verebilsem, belki duyduğu rahatsızlığı söyleyecek bana. Belki yediği şey her defasında karnını ağrıtıyor. Belki ona alerjisi var da tanımlayamadığından itiraz ediyor. Belki ‘isterim’ diye tutturduğu şeye vücudunun, gözünün, gönlünün ihtiyacı var.
Keşke karşılıklı oturup konuşabilsek diyorum. O ağlamadan, direnmeden istediğini anlatabilse, ben dinlesem…
Çocuk bu… 2 dakika sonra kolundan çekip giydirdiğimi, burnunu sıkıp içirdiğim şurubu unutup gidiyor. Ben diz çöküp özür diliyorum… Anneliğimden, büyüklüğümden bir şey kaybetmiyorum.
Biliyorum o bambaşka bir insan ben bambaşka bir insanım. Zevklerimiz, huylarımız, tepkilerimiz bambaşka. Ama yine de biz bir aileyiz.
Yaşamak bir ağaç gibi, tek ve hür,
Ve bir orman gibi kardeşcesine…
Devletşah Hakkında
 ayak sesleri gümbür gümbür geliyor. Masadaki nohut tanesinden odasındaki sineğe kadar her şey için ‘menimm’ diye nidalar atıyor. ‘Men yapacağım’, ‘menim istediğim olacak’, ‘giyinmeyeceğim’, ‘yemeyeceğim’… Liste uzayıp gider. Bazen gözyaşı sel olup akıyor. Çığlıklar kopuyor. İtiraf edeyim. Bazen dünya […]</p>
"Pin It")
Ne kadar güzel bağlamışsın 2 konuyu birbirine. Sufi’ye mutlu yaşlar, sevgiler…
Siz gerçekten çok anlayışlı,mükemmel bir anne ve insansınız bence.1,5 ay sonra anne olacağım inşallah,daha bebeğim içimde yokken bile hep sizi örnek aldım ve alacağım…
Bu guzel ve anlamli yazinizdan dolayi sizi tebrik ederim. Sizinle ayni hisleri ve dusunceleri paylasiyorum hem 2 yasina yeni girmis Kuzeyin annesi hemde cevresinde olanlara kayitsiz kalamayan bir birey olarak…
ilk defa sizle karşılaştım.harika bir yazı..tebrikler ne de güzel bağlanmış..
cansın sen.. yıllardır severek takip ediyorum benim için özelsin..
Soylediklerinin her kelimesine katiliyorum Dev! Senden bir ses gelmiyor diye endiselenmistim, yine en guzel tespitlerden biriyle yanit vermis oldun.
Ayrica ben ozur dileyince aramizdaki bag daha bile guclu oluyor cocuklarla!
Saf ve temiz duygular ve umitlerle bir gun ulkemizde islerin daha iyi olacahini umit edelim..
Devletşah Hanım,
Paylaştıklarınızın çok benzerini ben de 23 aylık kızımla yaşıyorum ama her geçen gün daha iyiye gittiğini gözlemliyorum.Daha çok küçükler, hayatı, bizleri ve çevrelerini keşfetmeye,anlamaya çabalıyorlar.Bu noktada bizim desteğimiz, yardımımız ve sabrımız çok önemli.Onların mutlu olabileceği bir ülke en büyük dileğim.
Ne güzel sağduyudan bahsetmişsiniz. Ciddi bir takipçi sayısına sahip olmanız nedeni ile karşılaştığınız bireysel (banka … vb) sıkıntılarda sosyal medya gücünü kullanırken şu anda bu güzel düşünceleri/sağduyuyu telkin etmek yerine neden sustuğunuzu anlamlandıramadım.
Ne yandaş ne taraf olmalı, dışarıdan sağduyu ile bakın, aklı selime çağıran seslere ihtiyacımız var.
Cok tatlisin DevletsaH! Seni cok iyi anliyor ve hak veriyorum bu arada…
Sizin sayfanıza ulaştım bir şekilde ve bu yazınızı okuyunca dedim ki iste aynı şeyleri hissettiğim bir anne oğlum 16 aylık ama erken 2 yaş sendromu başlamış demek ki ne görse menim buu diyor :))) yerdeki boncuk,denizdeki gemi vs.. Bazen aynen onu tutarak çekeleyerek ya da bana tepki gösterdiğinde beni ısırdığında koluna hafif bir çimdik atınca o 2 dk sonra herşeyi unuttuğunda içimde kalan sızı ile aynı duygular içindeyiz sanırım bütün anneler…onlar bizim canımız ah keşke birde konuşup dertlerini anlatabilseler ne güzel olacak herşey az kaldı az :)))
Sufi kadar şanslı olabiliriz umarım hepimiz…
Seviyeli,sağduyulu,duyarlı bir insan olduğunuzu bir kez daha görmek beni çok mutlu etti.İyiki varsınız.
yazdıklarınız ve yaşadıklarımız o kadar tanıdık ki…her anne ve yavrusu arasında geçen durumlar ve onlarla birlikte biz olgunlaşan anneler 🙂
iste cocuklar unutuyor saniyoruz ama oyle olmuyor…davranisi unutsa onun etkisi bilinc altina yerlesiyor…bende ayni seyleri yapiyorum maalesef ozellikle ilac icirirken…keske daha sabirli olabilsek…rabbim butun annelere guc kuvvet versin…Sufinin yeni yasi hayirli olsun
hem başarılı bir anne hem de başarılı bir yazar olarak görünüyorsunuz. oglunuzla güzel maceralar geçirmeniz dileğiyle..
Valla ne yalan soyleyeyim, once anlamadan bos bos okudum, kizdim “Devletsah’in hic mi soyleyecek sozu yok, insanlar orada heba oluyorlar, Devletsah hala cocuk anlatiyor” diye. Sonra caktim kofteyi 🙂 Jeton gec dustu biraz ama olsun. Elinize saglik, bu kadar guzel anlatilamazdi. 🙂
Devletşah hanım mükemmel annesiniz, Sufi çok şanslı bir çocuk Sufinin doğum gününü tebrik eder nice yıllara sağlık, saadet, bereket, başarı ile hayırlı uğurlu evlat olsun. annesine babasına tüm insanlığa selam sevgiler………………….
anlayana…
ağzına sağlık.
Anne ve çocuk arasındaki bu ince çizgi ancak bu kadar iyi anlatılabilirdi 🙂
hakkaten surukleyıcı bı anlatım olmus tek nefste okudum 🙂