MİSÂFİR – MÜSÂFİR i. (Ar. sefer > musāferet ‘bir yerden bir yere gitmek, yolculuk etmek’ten musāfir yolcu) [kelimenin 1. anlamı Türkçe’de ortaya çıkmıştır.]

1. Görüşme, ziyâret vb. amaçlarla birinin evine veya bir yer gelen ve geçici olarak kalan kimse, konuk, mihman:
   İki günden beri orada misafirdi. Reşat Nur Güntekin
   Bir gece misafirim olsan yeter
   Dolar odama lavanta kokusu Cahit Sıtkı Tarancı
   Misafir Tanrı’nın gönderdiği bir nimettir. Ona ne kadar saygı ve sevgi gösterilirse o kadar sevap kazanılır. Mâlik Aksel
2. Yolculuk yapan, yolculuğa, seyahate çıkan kimse, yolcu:
   Bedava sofraya düştün mü hoş geçer ramazan
   Misafirim diye insan mukim olur bazan Mehmet Akif Ersoy
3. din. Seferi olan kimse, yolcu.
4. halk ağzı. tıp. Gözün saydam tabakasında meydana gelen beyaz leke, ak benek:
   Cebinden bir pertavsız çıkarır, misafirli gözü küçültüp öbürünü büyültür Hüseyin Rahmi Gürpınar